Dicht bij jezelf blijven. Dat is jouw pure zelf zijn.

Blog

Eigen bedrijf? Damn, zo eng!

Shit. Daar ga ik weer. Onderweg naar another day at the office. Ik doe mijn mondkap op en stap slaperig de trein in. Iedereen kijkt levenloos voor zich uit. Ik vraag me af waarom we dit toch doen met z’n allen. En vooral: waarom ik dit doe. Ik kijk de passagier aan de andere kant van het gangpad aan. Maar dat lukt niet, want de jongen zit bijna gehypnotiseerd naar zijn mobiel te kijken. Ik voel me versuft. Alsof ik maar doorga. Doorga en doorga op mijn automatische piloot. En ik weet wel waarom. Omdat het zo verschrikkelijk eng is de stappen te gaan zetten die ik wil gaan zetten.

“Alsof ik maar doorga. Doorga en doorga op mijn automatische piloot.”

Ik zie de groene weilanden voorbijschieten. De ochtendnevel hangt er nog vlak boven, terwijl de zon aan het opkomen is. Het is prachtig.
“Mooi he”, zegt de wat oudere vrouw tegenover me. Verbaasd kijk ik op. “Ja, heel mooi” antwoord ik. “Misschien een wat vreemde vraag”, vervolgt ze, “maar kan het zijn dat ik jou ergens van ken? Ja,” knikt ze bevestigend naar zichzelf, “nu weet ik het. Jij bent die vrouw die die Ted-talk laatst gaf. En volgens mij heb je ook al enkele boeken geschreven toch? En niet te vergeten heb je die goeie coachingpraktijk. Ja, dat ben jij. Ik heb echt bewondering voor je, weet je dat? Echt stoer, dat je dat zo allemaal naast die toffe baan van je doet. En vooral, dat je die stappen bent gaan zetten. En niet maar een soort van doorsuddert en al je ideeën negeert. Iets wat ik al die jaren wel heb gedaan. Jaar in, jaar uit. En nu denk ik, hád ik maar. Je kent het vast wel.” Dan zie ik haar bedenkelijk kijken en vervolgens zegt ze lachend: “O nee, jij kent dat gevoel juist niet, haha.” Schaterlachend gooit ze haar hoofd achterover.

“En niet maar een soort van doorsuddert en al je ideeën negeert. Iets wat ik al die jaren wel heb gedaan.”

Haar lach gaat over in een of andere zware stem die door de intercom schalt. Ik schrik wakker en kijk om me heen. De trein stopt op Amsterdam Centraal. Ik spring op en ren de trein uit.
Wow, wat was dat een heerlijke droom. Yes, ik ga het doen ook. Ik weet het zeker. Dat is wat ik wil. Precies die combi. Of toch maar niet? Damn, zo eng!

En wil je weten hoe ik het in real life heb aangepakt? Bekijk hieronder de video.


Of beluister het hieronder in de podcast.

Locatie

Livarstraat
3573 SC Utrecht

Contact